Mimo, że rodzina Verdier wywodząca się z Yerres, ma wspaniałe miejsce w historii róż we Francji, nie jest tak łatwo znaleźć w internecie szersze informacje o nich. Tych parę zdań napisałem zbierając rozproszone, dosłownie pojedyncze zdania.

Senior, Victor Verdier (1803-1878),był szkółkarzem zajmującym się roślinami ozdobnymi, to bratanek Antoine Jacques, głównego ogrodnika króla Ludwika Filipa. Dość długo tam pracował, współpracując przy hodowli mieczyków, czy peonii, bowiem szkółkę swoją założył w Neuilly pod Paryżem w roku 1848 w wieku już 45 lat, dziedzicząc wielką kolekcję swego wuja i hodując róże, piwonie i irysy. Stało się to zapewne po rewolucji 1948 i detronizacji Ludwika Filipa. W dwadzieścia lat później, szkółkę jego przejmie jego młodszy syn Charles. Ta wspaniała kolekcja, znacząco powiększona w stosunku do tego co odziedziczył po wuju,  mieszcząca się na około dwu hektarach, zawierała ponad 1500 odmian róż burbońskich i remontantek. Ostatecznie w roku 1902 dostanie się ona w ręce firmy Vilmorin -Andrieux. Ogółem Victor Verdier wyhodował około 80 nowych odmian róż z czego tylko niewielka część przetrwała do dzisiejszych czasów. Jego najważniejsze róże to: Baron de Wassenaer, Comtesse de Segur, Vulcain, a nade wszystko wspaniała Madame Knorr. Można też znaleźć sugestie, że miał duży wkład w wyhodowanie takich odmian jak Adélaïde d’Orléans, Félicité Perpétue, Léopoldine d’Orléans, Mélanie de Montjac, Princesse Louise, Princess Marie, czy General Athalin w czasach gdy pracował z wujem A. Jacques w ogrodach Ludwika Filipa.

Był przez pewien czas wiceprezydentem National Horticultural Society a poza tym został Kawalerem Orderu Legii Honorowej.

Victor Verdier, miał dwóch synów, Charlesa (1829-1893) który odziedziczył po ojcu szkółki. Róż on wyhodował niewiele a jego znakiem rozpoznawczym pozostanie piękna remontantka Souvenir de Alphonse de Lavallee.

Drugi syn to Louis-Eugene-Jules (1828-1902). który założył własne szkółki i to on zdominuje pamięć rosomanes o tej paryskiej rodzinie ogrodniczej. Hodował on różne rośliny ozdobne, ale zasłynął głównie różami których ma na swoim koncie  ponad 200 odmian. W swojej praktyce szkółkarskiej stosował masowy siew , produkując po 20000 do 30000 siewek róż rocznie. Utrzymywał jednakowoż wysoki standard hodowli i wiele jego odmian stało się klasykami a  i do dziś w obrocie handlowym możemy znaleźć około 80 jego odmian róż. Jego znakiem firmowym były remontantki, że wspomnijmy takie odmiany jak Prince Camile de Rohan czy Mme Charles Wood, Duchesse de Bragance, Fisher Holmes, James Veitch, mme Eugene Verdier, Mme Victor Verdier. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XIX wieku, dopadła go ślepota, tak dojmująca, że do swej śmierci nie wychodził z domu. Kolekcja roślin ozdobnych – nie tylko róż – została rozprzedana a grunty szkółek  zamieniono na tereny budowlane. Wraz z nim odeszła wspaniała rodzina hodowców róż.