Wprawdzie Szwecja nie jest znana z tego, że  wyhodowała znaczące ilości róż, ale niewielka ich liczba pojawiła się na rynku, jak np. rugosa Moje Hammarberg wywodząca się jeszcze z okresu międzywojennego. Jest  to jedyna róża, która stała się szeroko znana na arenie międzynarodowej. Również R. glauca „Nova” to róża, która została w roku 1956 wyhodowana przez Gunny Larssona i rozprzestrzeniła się szeroko, ale jedynie po Skandynawii.
Jednak na początku tego stulecia pojawiły się na rynku cztery bardzo udane róże jako wynik celowej.ukierunkowanej hodowli  w Balsgård, na Wydziale Hodowli Roślin Ogrodniczych w Skåne, Szwedzkiego Uniwersytetu Rolniczego.  Prowadzone były tam badania    nad  wyhodowaniem odpornych na chłody róż z przeznaczeniem    do ogrodów przydomowych i publicznych nasadzeń w warunkach Szwecji. Celem było stworzenie róż, które byłby szczególnie dobrze dostosowane do szwedzkich warunków.  Ambicją było, aby wyhodować odporne i zdrowe odmiany, które będą również długo kwitnące i będą miały dobry zapach. Na dzień dzisiejszy  przetestowano w strefach  1- 4 usda  cztery odmiany: Anna , Freja, Irma i Balder  które są teraz dostępne w handlu. Są dość trudne do zdobycia, ponieważ szwedzkie szkółki nie są zbyt wielkie i potrzebują czasu, aby wyprodukować wystarczającą liczbę sadzonek, aby zaspokoić popyt.   Na tym nie kończy się dorobek Pani Carlsson -Nilsson. O wiele więcej odmian jest jeszcze testowanych i wciąż pozostają, póki co, bezimienne.

Omawiany tu program został zainicjowany przez Wiktora Trajkowskiego / Polaka?/w roku 1985 a Ulrike Carlson -Nilsson dołączyła do tego programu w roku 1988. Założony program hodowlany był bardzo podobny do tego jaki postawili przed sobą hodowcy kanadyjscy co specjalnie nie dziwi jeżeli weźmiemy pod uwagę  zbliżone warunki klimatyczne. Dlatego też sięgnięto po sprawdzoną przez F.Svejdę i bardzo udaną siewkę L83 będącą, w skrócie mówiąc , wielokrotną krzyżówka Max Graf i r. kordesii. Została ona użyta jako dawca pyłku. Hodowcy mieli do niej zaufanie jako, że na prośbę Pani Felicitas Svejdy przeprowadzali obserwacje nad tą siewką i śledzili jej zachowanie się w warunkach Skandynawii.

Celem wspomnianego programu, było wyprodukowanie odpornych na niskie temperatury i zdrowych róż w warunkach nordyckich. W wyniku poczynionych krzyżowań pojawiła się duża liczba sadzonek uprawianych w Balsgård od wielu lat. Spośród nich wybrano cztery róże, które okazały się zdrowe, a także miały piękne typy roślin, zdrowe liście i urokliwe kwiaty. Zostały przetestowane w kilku różnych strefach w Szwecji w latach 90 ub.wieku, zanim zostały wprowadzone na rynek w 2001 roku. Wszystkie cztery odmiany okazały się bardzo odporne na choroby grzybowe i  inne choroby róż. Dało się zauważyć, że podobnie jak kanadyjskie róże, powinny być uprawiane na własnych korzeniach . Wszystkie są słusznego wzrostu i mogą być używane jako róże pnące, jeśli są  uprawiane przy ścianie lub podporze.

Niestety hodowla róż w Balsgård nie jest już kontynuowana ze względu na fakt, że nie przyznano na ten cel odpowiednich funduszy, ale z róż, które pozostały z pierwszych siewów, wiele  przekazano dla prywatnych szkółkarzy w Szwecji do obserwacji , aby ewentualnie   niektóre z nich mogły  znaleźć się w obrocie handlowym.

Po długotrwałej obserwacji przeprowadzanej w różnych warunkach klimatycznych Szwecji pierwsze róże znalazły się w obrocie handlowym w roku 2000.

Były to: Anna i Irma /  Fresia x L83/.

Balder / Nina Weibull  x L83/

Freja / Sympathie x L83/ .

Odmiany Freja i Balder, rekomendowane są do uprawy w w najtrudniejszych warunkach klimatycznych, natomiast Anna i Irma  do południowych rejonów Szwecji. Wszystko są to duże krzewy, formy pośrednie pomiędzy krzewem a klimberem, które z powodzeniem mogą być uprawiane jako krzewy wolnostojące , lub przy ścianach czy podporach. W warunkach Szwecji kwitnienie ich zaczyna się późno bo pod koniec czerwca, ponowne kwitnienie przypada na połowę sierpnia , trzecie pojawia się w październiku. Wszystkie charakteryzują się dużą odpornością na choroby grzybowe, co zostało zweryfikowane w trudnych pod tym względem warunkach Szwecji. Nieco szerzej opisałem odmianę Anna  w odrębnym wpisie.

Róże te są dostępne w niektórych szkółkach szwedzkich i duńskich.