Znaczną część dziedzictwa Morden, stanowi hodowla roślin prowadzona przez  federalną stację badawczą. A żaden lokalny hodowca roślin nie jest lepiej i szerzej znany niż doktor Henry Marshall, który stworzył słynną serię róż z Parkland i przyczynił się na równie z F. Svejda, do zrewolucjonizowania  uprawy róż w Kanadzie. Aby uhonorować błyskotliwe dzieło dr Marshalla, ta rzeźba z brązu została zainstalowana w ogrodzie różanym w parku w Morden Civic Center. Autorem jej jest Jake Goertzen, miejscowy artysta z Pembina Hills . Napis na postumencie brzmi;

Henry Heard Marshall,   1916 – 1994
Wielokrotnie nagradzany naukowiec, autor, nadzwyczajny obywatel.
Hodowca roślin z ponad 40 introdukcjami, w tym seria róż z serii Parkland.
„Życie zaczyna się w dniu, w którym zakładasz ogród.”

Rzeźba ta była możliwa do zrealizowania dzięki dofinansowaniu od Rządu Kanady – Department of Canadian Heritage, Town of Morden i Thomas Sill Foundation. Została odsłonięta 19 lipca 2008 r.

Pierwszym hodowcą, który w Morden zajął się tematem powtarzających kwitnienie , mrozoodpornych róż był William Godfrey. Po odejściu Godfrey’a  na emeryturę w 1946 roku,  głównym ogrodnikiem w Morden został Bert Harp, kiedy z kolei on przeszedł on na emeryturę w 1969 roku, został zastąpiony przez Henry’ego Marshalla /1916 -  11 .03.1994/. Ponieważ   Harp nie pozostawił zapisków ze swojej pracy hodowlanej,  , więc Marshall zaczął w Morden w 1970 pracę niejako od nowa, z różami na linii opartej na Rosa arkansana .

Jak sam pisał:” Wydaje się, że korzystanie z R. arkansana jako odpornego rodzica ma kilka zalet. Jest dobrze przystosowany do ostrej zimy i lata kanadyjskich prerii. Ma taką samą liczbę chromosomów (28), jak większość mieszańców herbatnich i floribund. Jest to nisko rosnący gatunek, który przystosował się do częstych uszkodzeń roślin poprzez wypas lub pożary , a to poprzez kwitnienie na nowym wzroście pochodzącym z poziomu gruntu lub pod nim. Z pozoru przypomina to powtarzanie kwitnienia delikatnych róż, ale kwiaty nie są wytwarzane na drugorzędnych gałęziach aż do następnego lata. Ten zwyczaj pozwala jednak na dłuższy okres kwitnienia. Chociaż nie jest to najbardziej odporny na zimę gatunek, to jest tolerancyjny dla suchych, średnio alkalicznych gleb, rzadko też staje się chlorotyczny.”

I dalej:” Nasz program hodowlany opiera się na wykorzystaniu R. arkansana jako źródła odporności   oraz mieszańców herbatnich i floribund jako źródła jakości kwiatów. Unikano innych gatunków jako prawdopodobnych źródeł dalszych. nieprawidłowości hodowlanych. „Assiniboine” to pierwsza generacja  tj.„Donald Prior x R. arkansana (czerwona postać). Została ona skrzyżowana krzyżowo zarówno z rodzicielskimi typami, jak i z kilkoma mieszańcami herbatnimi oraz stworzono liczne kombinacje powstałych hybryd. Dwie wyselekcjonowane ze złożonych hybryd nazwano „Cuthbert Grant” i „Adelaide Hoodless”.  Wymienione odmiany nie są w pełni odporne na zimę, ale są wystarczająco odporne, aby przetrwać bez specjalnej osłony zimowej i są w stanie kwitnąć swobodnie każdego lipca i okresowo aż do późnej jesieni na większości prerii.” cytuję za Canadian Rose Annual, rok 1976.

Opracował tę linię na stacji badawczej Brandon, Manitoba. „Assiniboine” i „Cuthbert Grant” to dwa przykłady z jego wczesnych sukcesów. Marshall używał ich potem wielokrotnie i z dobrymi efektami w Morden.  Gdy w roku 1981 przeszedł na emeryturę, prace te kontynuowała jego asystentka , Lynn Collicut. H. Marshall, musiał się dobrze zapisać nie tylko w pamięci pracowników stacji, ale i mieszkańców miasta Morden, ponieważ jeden z ogrodów  miejskich  Morden Civic Center ogród różany na 5th & Stephen Street  zdobi okazałe popiersie H. Marshalla. Wykonał je lokalny artysta Jake Goertzen.

Marshall Pracował w Agricultural Research Station w Morden do emerytury w 1981 roku, rozwijając hodowlę około 35 nowych odmian warzyw i roślin ozdobnych w latach 1952 – 1977. Jego żona to   Genevieve Evangeline „Eva” Foresman (1921-2012). Mieli czterech synów. W uznaniu jego służby społecznej otrzymał Kanadyjski Medal Stulecia (1967). Zmarł w Morden i został tu pochowany na Morden Hillside Cemetery .

Wprawdzie HMF przypisuje mu wyhodowanie 37 odmian róż, jednakże większość z nich nigdy nie weszła do obiegu handlowego. Nie potrafię na dziś dzień powiedzieć, czy nie przeszły surowego reżimu przesiewu czy też  po likwidacji programu rządowego nie było komu się nimi zająć. Najbardziej znane odmiany Marshalla to:

Adelaide Hoodless
Assiniboine
Cuthbert Grant
Morden Amorette
Morden Blush
Morden Cardinette
Morden Centennial
Morden Fireglow
Morden Ruby
Prairie Joy

Survivor

Winnipeg Parks

Żona Eva urodziła się w Winnipeg 27 kwietnia 1920 roku jako druga córka Franka i Florencji (z domu Cannon) Foresman. Uczęszczając do szkoły średniej w Morden w 1938 roku, poznała Henry’ego Marshalla, który pracował w Farmie Doświadczalnej. Ich pierwszy syn, Bob, urodził się w Morden, 8 stycznia 1942 roku. drugi, urodził się Bill, 22 lipca 1943,  . Henry zaciągnął się do armii i stacjonował w Shilo. Wyjechał za granicę w grudniu 1943 r. Po powrocie na wiosnę 1946 r. Przenieśli się do Brandon, gdzie Henry był zatrudniony w Farmie Doświadczalnej. Tutaj urodził się ich trzeci syn, Rick, 29 kwietnia 1948 r. I ich czwarty syn, Jim, 22 kwietnia 1952 r. W okresie dorastania swoich dzieci, w ciągu dwunastu lat zaopiekowała się 32 przybranymi dziećmi. Obejmowały one od noworodków po przedszkolaki.

Mural Róża -  znajduje się na wschodniej ścianie Boundary Trail Place  130 Stephen Street  stacji badawczej Morden, gdzie powstały róże należące do Parkland Series. Został zaprojektowany i ręcznie namalowany przez artystkę Irene Peters. Ten obraz przedstawia znaną z wytrzymałości różę Morden Centennial  – jedną z serii róż z Parkland, które zostały opracowane przez dr Henry Marshalla. Odsłonięcie muralu miało miejsce 19 lipca 2008 r. I było częścią „Projektu Duch Chautauqua” – 2008