Fotografia – przez uprzejmość Pan Tadeusz Kurek.

Herbatnia . Bardzo wielu autorów piszących o różach uważa ją za najlepszą ze wszystkich uprawianych róż herbatnich.

Synonimy – The Gem, Winter Gem. Marie van Houtte.

Hodowca – Jean Claude Ducher, rok 1870. To chyba najwybitniejsze dzieło tego hodowcy.

Kwiaty -  białe do jasno żółtych/ mleczno białe/ z różowym maźnięciem zwłaszcza na zewnętrznych płatkach, ale przywiązujmy się zbytnio do tego gdyż jako nieodrodna córa wszystkich herbatnich lubi swój kolor traktować dość swobodnie i zmieniać swe suknie w zależności od tysięcy czynników z czego najważniejszym jest temperatura powietrza. Kwiaty kuliste, do 10 cm średnicy złożone z około 25 płatków. odmiana bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych , gdzie zaintrodukowała ją firma Conard & Jones w roku 1903.W czasach fin de siecl, była niekwestionowanym liderem rynku kwiatów ciętych w Europie.

Fotografia pochodzi z książki Róże w ogrodzie rok 1927 Bronisław Gałczyński.

Zapach – umiarkowany.

Krzew –o bardzo zróżnicowanej sile wzrostu. Zależnej od danego egzemplarza czy też warunków środowiskowych. Może to być nie więcej jak metr, ale też i dobrze ponad dwa metry. Dobrze rozmnaża się przez sadzonki zielne. Rekomendowana jest zwłaszcza do gorących klimatów.

Chromolitografia pochodzi z książki Le Livre d’Or des Roses Paula Heriot .

Liście – ciemno zielone, półmatowe, skórzastej tekstury.

Pochodzenie – Madame de Tartas x Madame Falcot.

To wspaniała odmiana, jedna z najpiękniejszych róż herbatnich. Nie powinno więc nas dziwić, że hodowcy chętnie używali ją w swoich programach hodowlanych, że wymienię tu kilka przykładów jak: Madame Albert Bernardin, Maman Cochet, Mademoiselle Blanche Matignat, Furstin Hohenzolern, Wilhelm Hartmann czy Auguste Comte. Szczególnie chętnie używał jej niemiecki hodowca działający we Włoszech  – Paul Brauer.

W dwutygodniku Ogrodnik Polski rok 1889 nr 7, znajdziemy taki oto opis.

Róża ta zwana także Marią Van Houtte należy stanowczo do bardzo pięknych róż herbatnich, i w ostatnich czasach hodowcy oceniając jej zalety, wysunęli na pierwszy plan tę odmianę, polecając ją do hodowli nie tylko specyalnym ogrodnikom, lecz także i lubownikom róż. Maria Van Houtte otrzymała swą nazwę na cześć jednej z krewnych najsławniejszego ogrodnika belgijskiego Van Houtte’a, wsławionego w całym świecie ze swej działalności na polu ogrodnictwa i ogromnych zasług, które w tym kierunku położył. Odmianę tę wytworzył w roku 1871 znany hodowca róż Ducher, zapyliwszy różę Madame de Tartas pyłkiem Madame Falcot. Po wysianiu w ten sposób otrzymanego nasienia, wyrosła właśnie owa cenna odmiana. Krzaki odznaczają się silnym wzrostem i pokrywają dosyć  obfitemi kwiatami średniej wielkości lub wielkiemi, pełnemi, nieco wklęsłemi. Kwiaty szczególniej są piękne przy rozwijaniu się; w ten- czas barwa ich ku środkowi jest jasno-żółta, w obwódce żywej, różowej, lub czerwonawej, widocznej na dwóch lub trzech rzędach płatków zewnętrznych. Często na owej czerwonej barwie widoczne są białe, mleczne plamki. Znając dobrze tę różę, możemy śmiało polecić ją uwadze hodowców, tem bardziej, że pączki jej nadają się wybornie do wszelkich wiązanek. Jak prawie wszystkie herbatnie, tak i Marie Van Houtte zimy nasze znosi z trudnością, często też, gdy jest hodowana na otwartem powietrzu, wymarza aż do ziemi, lecz na wiosnę nowe wypuszcza pędy, w środku lata zakwitające.