Mieszaniec herbatnie wyhodowany przez G. Delbarda w roku 1992. Synonim  - Tendresse . Róża ta ma wszystko co trzeba by nas bez reszty zachwycić i obudzić atawistyczną żądzę natychmiastowego jej posiadania na własność. Nazwę nawiązującą do tradycji dostojnego dziewiętnastowiecznego nazewnictwa . I kształt i kolor i zapach… Ale po kolei. Kwiaty koloru delikatnego, nieco rozbielonego różu o mocnym zapachu owocowym. Złożone są z około 100 płatków budowy kulistej. Średnica  nieco ponad 10cm.

Fotografie – ogród różany w Monza rok 2018 .

 

Krzew budowy prawie, że kompaktowej co w przypadku mieszańca herbatniego jest swego rodzaju ewenementem. Liście duże, soczyście zielone, półmatowe. Aby uprawa była udana wymagane jest stanowisko słoneczne. Odporność na choroby grzybowe bez zarzutu.

Pochodzenie:/Zambra x Orange Sensation/ x /Robin Hood x Virgo/. Hrabinie de Segur poświęcono z pewnością cztery róże, ale jeżeli czyta się zwłaszcza starsze omówienia, to można dojść do wniosku, że nawet więcej. Będzie to piękna alba , dzieło Lelieur z roku 1826 o nazwie Belle de Segur, dalej galijska/centifolia  Comtesse de Segur z roku 1848 Verdiera która najprawdopodobniej rośnie w arboretum w Zwoleniu , oraz czerwona remontantka Leveque z roku 1861. Ta ostatnia najprawdopodobniej utracona.

Zofia, hrabina de Segur z  rosyjskiego ,pochodziła z arystokratycznego domu Roztopczinów/1799 -1874/. Rodzina wyemigrowała do Francji w roku 1812 razem z armią Napoleona. Tam wychodzi za mąż za hrabiego Eugene de Segur. Zasłynęła powieściami, z których pierwszą napisała w wieku 58 lat. Jej  najsłynniejsza powieść to „Nieszczęścia Sophie”.We Francji de Segur jest uważana jest za protoplastę gatunku literatury dziecięcej,   nazywa się ją  ”Balzac dla dzieci.”

Fotografie: Marian Sołtys rosarium Bagatelle 2011 .