Róża damasceńska. Znana bardziej pod nazwą Ispahan.Jej pochodzenie jak i hodowca pozostają nieznane, natomiast w kilku różnych źródłach pojawia się rok 1832 jako data jej narodzin. Nikt jednak nie pisze z jakiego to powodu ten rok a nie inny. Ja bym powiedział inaczej: w Europie znana od 1832 roku . Sama rosa x damascena, – cytuję za Werner Gottschalk “Poradnik dla miłośników róż” str.13- powstała w Turcji ze skrzyżowania r.gallica z r. canina i została przez uczestnika wyprawy krzyżowej kawalera Roberta de Brie, po raz drugi sprowadzona do Europy, prawdopodobnie w 1254 roku. de Brie posadził tę różę w swym ogrodzie zamkowym w Prowansji gdzie ją rozmnożył. Sprawa ma się podobnie jak z Rosa de Rescht. P.Harkness w swojej “Encyklopedii róż” na stronie 131 pisze:” pochodzenie odmiany jest tajemnicze, a jej nazwa przywodzi nam na myśl Persję, której wyjątkowe znaczenie w rozwoju róż ogrodowych…a także jako miejsce spotkań podróżników ze wschodu i zachodu (zamiłowanych w ogrodnictwie) trudno przecenić.” Nie jest to jednakowoż opinia powszechna. W szkicu o różach damasceńskich piszę o tym więcej.

Rozpoczyna i kończy festiwal kwitnienia starych róż, charakteryzując się najdłuższym okresem kwitnienia u róż damasceńskich. Kwiaty ma niezbyt wielkie, około 6cm .średnicy, ładnie ukształtowane o silnym zapachu i choć kwitnie stosunkowo długo, to jednak tylko raz w sezonie. Kwiaty w świeżym i jasnym odcieniu różu, mają tendencję do pojawiania się parami.

Krzew osiąga różne rozmiary w zależności od klimatu i warunków uprawy od 1,5m do 2,5m wysokości…”a jego małe, błyszczące liście  sugerują inne pochodzenie niż czysta róża damasceńska .” pisze G. Thomas w Rose Book. Jest to silna roślina, mrozoodporna i odporna na choroby i może doskonale rosnąć nawet na ubogich glebach.