Można określić ją jako  typową damasceńską różę parkową. Ma wiele nazw synonimicznych np: rosa damascena variegata/versicolor, bicolor/, The Tudor Rose itp.Typową, ponieważ ma wszystkie te desygnaty, którymi zwykliśmy je definiować. A więc:Typowy krze z zielonymi pędami uzbrojonymi w zróżnicowanej wielkości kolce.

Liście szarozielone w jasnym odcieniu i pokryte charakterystycznym meszkiem. Mówiąc o nazwie głównej , nie sposób nie odnieść się do wojny domowej między domami Yorków i  i dynastią Lancasterów. Yorkowie używali jako symbolu róży białej a Lancasterowie czerwonej .

 Fotografie – Marian Sołtys w ogrodzie różanym we Florencji 2014.

Ta róża jest  połaczeniem obu kolorów. Uprawiana jeszcze przed 1600 rokiem. Nazwę swą zawdzięcza zmiennej barwie – biało różowej – swoich kwiatów. Same kwiaty są nieduże, półpełne, około 5cm średnicy, pachnące. Kwitnie raz w sezonie. W małych, amatorskich, ogrodach różanych jest często mylona z rosa gallica versicolor do której pozornie jest bardzo podobna.

Fotografie obok: Przez uprzejmość Pani Elżbieta Kozak.

Krzew wyrasta do 1,5-2,2m. Może  być uprawiany w półcieniu. Odporna na mróz powyżej – 32c. Preferuje dobre gleby a kwiaty możemy podziwiać w pelni w chłodniejszym klimacie.

Graham Thomas w swojej trylogii o różach  Rose Book na stronie 302  cytując fragment XCIX Sonetu Szekspira sugeruje,  że Szkspir ” musiał mieć więcej niż li tylko przelotną  znajomość z York & Lancaster; musiał mieć praktykę w uprawianiu tej rośliny. Moje własne doświadczenie jest takie ,że odmiana ta,  pomimo dużego wigoru, ma kiepski organizm  i nie przetrwa długo bez rozmnażania i ciągłego jej odnawiania.”

Fotografia obok – przez uprzejmość Pani Urszula Trętowska rosarium Uetersen 2012.

Peter Harkness w Fotograficznej Encyklopedii Róż na stronie 219 pisze tak:”Odmiana ta nie była wymieniana przez Gerarde’a w 1597 roku i nie wydaje się, by miała jakieś historyczne powiązania  z anegdotycznymi wydarzeniami z przełomu XV wieku , kiedy to członkowie Izby Lordów , podejmując decyzję dotyczące spraw kraju , zrywali na przemian białe i czerwone róże  z krzewu tej odmiany – sposób raczej nieprawdopodobny (i nie do polecenia komukolwiek) w prowadzeniu spraw narodowych.”

  Fotografie – przez uprzejmość Pani Urszula Trętowska w Montisfont Abbey.

W języku kwiatów, tak popularnym w XIX wieku , przesłanie komuś  róży York & Lancaster oznaczało konflikt.Fotografie: Marian Sołtys Sangerhausen 2009, oraz rozarium Pruchonice 2011.

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.