English roses.

Hodowca David Austin rok 1984.

Synonim – Zwana też English Heritage, lub Roberta .

Kwiaty o średnicy 8cm, 40 płatkowe .

Są bardzo delikatne, o subtelnym odcieniu różu, mają cały wdzięk i czar staromodnych róż – po prostu są przeurocze. Sprawiają wrażenie wykonanych z porcelany w najlepszym gatunku. U mnie już w pierwszym roku po posadzeniu dobrze kwitła. Ogólnie, można powiedzieć że dobrze powtarza kwitnienie.

Zapach – Kwiaty  charakteryzują się niezbyt mocnym wspaniałym zapachem z nutami miodu, owoców i mirry.

Krzew dorasta do wysokości do 1,2m .Wygląda mi na podatną na czarną plamistość. Inna wg. mnie wada, to szybkie gubienie płatków przez kwiaty. „Odnoszę wrażenie,że kwiaty są zbyt ciężkie dla jej delikatnych pędów…”Pisze Pani Maja Zamroch.

Subtelność i jak gdyby nieśmiały wygląd kwiatów stawia przed nami duże wyzwanie kompozycyjne i konieczność starannego wyboru miejsca posadzenia. Z całą pewnością nie może to być rabata mieszana. Jej spokojny kolor sugeruje raczej klasyczne usytuowanie . Tak jak to zaleca G. Yekyll. Ciemna zieleń cisów a może i nawet i soczysta zieleń tui Szmaragd doskonale podkreśli i wydobędzie jej walory. Z całą pewnością niezbyt nadaje się do wazonu. Chyba, że jako bardzo krótkotrwała dekoracja. W The Rose Bible Rayford Clayton umieścił Heritage na liście 50 nieśmiertelnych róż

  Fotografie – przez uprzejmość Pani Monika Marks

Pochodzenie; siewka x siewka Iceberg. Sama z kolei jest rośliną mateczną innej znakomitości *Geoff Hamilton*oraz *The Alexandra Rose* wydała sport  Rose – Marie nazwany tak na cześć żony Paula Kinga z Kanady, który wypatrzył ją w roku 2003 u siebie. Sport ten ma wszelkie cechy rośliny wyjściowej jeno kolor kwiatów lokuje się gdzieś między bielą a kremowym. Zwana jest też White Heritage. W roku 2000 , Mike Love, wpadł na pomysł by Heritage skrzyżować z William Baffin. Otrzymał w ten sposób Heritage o jak gdyby pomniejszonych kwiatach a nazwał ją *Bon Chance*. Posadziłem ją dopiero jesienią 2014 i jeszcze nie mam własnych obserwacji , ale wszystko wskazuje na to, że będziemy mieli wspaniałą,   mrozoodporną odmianę, która będzie tworzyła pomost pomiędzy dokonaniami Austina i hodowców kanadyjskich

Austin klasyfikując wszystkie swoje dokonania umieścił Heritage w English Musk Roses Group.

Fotografie – W. Kusiej   W. Gubała , Maja Zamroch

Potomkowie Heritage – praktycznie wszyscy  – pierwszej generacji 30 potomków.
A Shropshire Lad 1997  /Heritage  x nn / David Austin
Alexandra Rose   1992/ Shropshire Lass x Heritage/ – To zupełnie niesłusznie niedoceniona przez naszych rosomanes róża, zapewne dlatego, że rodzi pojedyncze kwiaty, ale proszę mi wierzyć widok tego ukwieconego pnącza zostawia niezapomniane wrażenia.

Ann’s Beautiful Daughter – 2013 Mike Shoup. To zdumiewająca próba hybrydyzerska. Zaskakujące jest już to, że M.Shoup  nie sięgnął po gotowe już mieszańce róży wichury, ale zdecydował się na Old Blush, którą  skrzyżował z jakąś nieznana bliżej rasą wichury i uzyskaną tak siewkę użył do zapylenia Heritage. Nie jestem przekonany czy osiągnął efekt  godny tak wielu włożonych starań.

Bon Chance -/ Heritage x William Baffin/ To dobrze nam znana próba hybrydyzerska Mike Lowe z 2000 roku. Kwiat wprawdzie nie ma tej urody co Heritage , ale odporność mrozowa tej nowej kreacji jest niewątpliwa.
Caroline Hairston – 1990 / Buff Beauty x Heritage/ Ani to Beauty ani Heritage .

Cole’s Settlement – to kolejna próba Mike Shoup z roku 2006 / Carefree Beauty x Heritage/ x Basyes blerbery ] x Heritage. Dużo roboty , ale patrząc po fotografiach : nie było warto.

Dr. Herbert Gray – 1998 – / Heritage x nn./David Austin

Geoff Hamilton 1997 / Heritage x nn/David Austin

Heavenly Rosalind – 1995/ Shropshire Lass x Heritage/.  Kolejna pojedyncza róża Austina, i kolejna z udziałem Sropshire  Lass. Nie tego oczekują miłośnicy róż po Austinie. Nic dziwnego, że nie przebiła sie w ofercie rynkowej.
Icy Drift ® rok 2008 / Heritage x / The Fairy x Yceberg alain Meilland. niezwykle oryginalny pomysł hybrydyzerski. Meillanda Użył aż dwu dobrze znanych róż by zabić ten nieuchwytny czar Heritage. Doprawdy, nie wiem po co to robił.
James Galway – 2000 / Heritage x nn/David Austin
Johanna Sebus (shrub, Nieborg, 2009) / Ambridge Rose x Heritage/ . Efekt? – Znakomity! Wspaniałego kształtu kuliste kwiaty z zewnątrz białokremowe a w wewnątrz rózowo cieliste.  Wspaniała robota. Ale kto o tej róży słyszał?!
Kissenspitzen 2007 / Julia Child x Heritage/ Joan Richardson piękne kremowe,  anemonowe kwiaty

Lady Angela – 2002/ / Heritage x Westerland/  Joan Monteich . Efekt niezwykle obiecujący .-przewieszające się kwiaty w mocnym nasyconym różu.
Leonorah (floribunda, Rawlins 2003) / Laura Ford x Heritage/
Lettre à Nadine ® -2014 / Destiny x Heritage/ Dominique Massad. Piękne,  ożywczo wyglądające wesołe kwiaty. Mam tylko jedną wątpliwość. Po co tu była potrzebna Heritage?
Ludlow Castle -  2000 /Graham Thomas x Heritage/David Austin . Podoba mi się, zwłaszcza efektowna jest osiągnięta w ten sposób kolorystyka.

Masora – rok 2009 , /Heritage x Amber Queen/ Pozdrowienia a antypodów. Świeży powiew z nad Atlantyku zapiera dech w piersiach uroda kwiatów. Śliczna synteza kolorów i ewidentnie podniesiona uroda kwiatów w stosunku do Heritage. Z tych wszystkich prób , które tu omawiam, najwyżej ją oceniam. Jakaż szkoda, że nie będzie dane zapoznać się z tą róża bliżej.

Miss Lillian – 2006 / Buff Beauty x Heritage / x Heritage. To Mike Shoup. To druga próba z użyciem Buff Beauty i zdecydowanie bardziej udana.

Nahema – 1991 / Grand Siecle x Heritage/  G.Delbard. To chyba najsławniejsza róża powstała z użyciem Heritage w pierwszym pokoleniu, ale jak to już wcześniej napisałem,  niekoniecznie najładniejsza.

Old Baylor – 2006 / Carefree Beauty x Baseys Bluebery / x Heritage. Tą trójkę już widzieliśmy raz , ale w innej kombinacji, przy odmianie Cole’s Settlement. trzeba przyznać, że ta próba o wiele bardziej udana, podobnie jak i w przypadku Miss Lillian.

Portmeirion – 1999 / Heritage x nn/ D. Austin. -

Raemae Renae – 2009 / Heritage x Outta the Blue / . Joan Richardson .

Rose-Marie  – Sport – Austin 2003 / zwany inaczej White Heritage.  Kwiaty  takiej samej budowie o kremowo morelowej kolorystyce.
Scepter’d Isle ® – 1989 / Wife of Bath x Heritage/ David Austin.
Sharon’s Star – 2013 / Heritage x Burgundy Iceberg/ Joan Richardson
Sugar Booger 2012 / Heritage x Honey Perfume/ Joan Richrdson.
Sweet Frances – 2007 / Heritage x / Carefree Beauty x Mrs Oakley Fisher/ ] . Mike Shoup – kolejna próba z udziałem Carefee Beauty. Uparł się na tę kombinację, ale nie wydaje mi się by z tego coś wycisnął.
Tatiana- Joan  Monteith 2009 -/ Heritage x Westerland/ .  Jest to powtórzona po siedmiu latach ta sama krzyżówka – myślę o odmianie Lady Angela – ale końcowy rezultat chyba mniej udany.

Times Past – 2001 / City of London x Heritage/ Harkness. Ta próba połączenia osiągnięć Harknesów i Austina, wyszła według mnie całkiem udanie, ale z jakiegoś powodu serc rosomanes nie zdobyła. Sprawę dobrze definiuje nazwa róży.

 

Pewne wnioski ze studiowania tej obszernej listy, nasuwają się same. Austin lubił i doceniał tę różę. Z tych 11 odmian jakie uzyskał z pomocą Heritage w roli bądź rośliny matecznej, bądź ojcowskiej, każdą posadziłbym w swoim ogrodzie. Wszystkie utrzymują klimat i jakość english roses. Nie da się tego niestety tego powiedzieć o większości prób innych hodowców – z nielicznymi wyjątkami. Heritage kusi i inspiruje , ale niekoniecznie daje się ustawić w roli szacownej matrony.